چرا مدیر آمدنیوز به عراق رفت كه دستگیر شود؟
به گزارش سنج نیوز عباس عبدی درباره كانال آمدنیوز در روزنامه اعتماد نوشت: نخستین نكته ای كه برای هر ناظری جلب توجه می كرد، روند نزولی مخاطبان این كانال بود.
نمودار تعداد اعضای این كانال و كانال جانشین آن، نشان داده است كه با یك شیب معنادار تعداد اعضای آن از آغاز راه اندازی تا آبان 1396 افزایشی بوده است، ولی از آبان 1396 آغاز به كاهش می كند و از حدود 700 هزار به 500 هزار می رسد. ولی در جریان حوادث دی ماه و طی مدت محدودی یك رشد صد درصدی را شاهدیم. با اجرای فیلترینگ هم روند افزایشی اعضایش ادامه پیدا می كند، تا مهر 1397 كه به حدود 1 میلیون و 800 هزار عضو می رسد. از مهر 1397 تا مهر 1398 باردیگر روند كاهشی شده و به صورت مستمر ادامه می یابد و در دو ماه آخر تابستان امسال این روند كاهشی شتاب بیشتری پیدا می كند و در نهایت تعداد اعضا به حدود نصف رقم سال قبل می رسد. اگر به این روند دقت نماییم، متوجه می شویم كه هنگام كاهش تعداد اعضا، مدیریت كانال دست به اقدامی می زند تا جلوی كاهش را بگیرد. در سال 1396 و در جریان اتفاقات دی ماه 1396 با سوار شدن بر امواج آن حوادث كه از جانب تندروهای داخلی آغاز شد، موفق می شود روند كاهشی را معكوس كند ولی در یك سال قبل هیچ اقدام معمولی نتوانسته مانع از روند كاهشی تعداد اعضای آن شود و این به منزله حذف و مرگ این كانال تلقی می شد؛ بنابراین باید دست به یك اقدام و ابتكار می زد و این كار برای بقای آمدنیوز ضروری بود. ولی این اقدام بسیار احمقانه بود. اگر بخواهیم در گذشته تاریخی نمونه آنرا بیابیم باید به عملیات مرصاد اشاره نمود كه اتفاقا آن هم از عراق شروع شده بود. ارزیابی سازمان مجاهدین این بود كه با پذیرش قطعنامه 598 و پذیرش آتش بس این سازمان به حاشیه خواهد رفت؛ بنابراین به ناچار باید دست به اقدامی می زدند؛ اقدامی كه از نظر یك ناظر بیرونی بسیار احمقانه و عجیب بود. شاید عراق هم به نحوی در صدد خلاص شدن از دست مجاهدین بود و آنان را در رسیدن به این فهم یا نفهمی كمك كرد، همچنان كه سازمان اطلاعات فرانسه احیانا مشابه این نقش را در جریان آمدن مدیر آمدنیوز به عراق ایفا كرد. بنابراین اشتباه مدیر آمدنیوز در آمدن به عراق فقط محصول سادگی یا حماقت نیست، بلكه ناشی از جبر موقعیتی و ساختاری است كه در آن قرار گرفته بود. این افراد و گروه ها از ابتدا مسیر نادرستی را طی می كنند؛ مسیری كه در انتهای آن وابستگی شدیدی به قدرت خارجی پیدا كرده و قدرت و اعتبارشان به حمایت بیگانگان گره می خورد و به مرحله ای می رسند كه برای بقا باید دست به عملیات ریسكی و انتحاری بزنند. مشكل دوم هم بی ارتباط با مسئله اول نیست. آمدنیوز در تله و توری گرفتار شد كه خودش آنرا پهن كرده بود. كسی كه اخبار فیك و جعلی منتشر می كند تا دیگران را فریب دهد، احیانا كم كم خودش هم به این گونه اخبار باور می كند و تحت تأثیر اخبار دروغ و هم فریب های اطلاعاتی قرار گرفته و در دام خودساخته گرفتار می شود. چگونه امكان دارد كه یك نفر گمان كند یك شركت مهم از سوی كشورهای خارجی در عراق آماده است كه با او قرارداد مهم همكاری ضد ایران بسته و از او حمایت كنند؟ و فقط هم در عراق حاضر به گفتگو و انعقاد قرارداد است! یا اینكه چگونه كسی در موقعیت سیاسی او به این نتیجه می رسد كه می تواند به دیدار آیت الله سیستانی برود یا... اصولا نفس اینكه یك نفر چون او گمان كند كه می تواند وارد عراق شود و تحت پیشرفته ترین تدابیر حفاظتی به مكان امنی برده شود و پول بگیرد و قرارداد امضا كند، جز ساده لوحی محض چیز دیگری تلقی نمی گردد و این نیست مگر محصول باورمندی به اخبار جعلی. سومین نكته مهم این است كه او ظاهرا فاقد مشاور بوده است. ممكن نیست كه كسی با چند نفر مشورت كند و چنین تصمیم عجیبی را بگیرد. همان اتفاقی كه در جریان رهبری مسعود رجوی در سازمان مجاهدین رخ داد و به مقام الوهیت و بی نیاز از مشاور رسید. مدیر آمدنیوز احیانا همچون رجوی، اطرافیانی نداشته كه برایش كف بزنند؛ بنابراین به تنهایی به این نتیجه رسیده بود كه در اوج فهم و شعور و كمالات قرار دارد و اراده گرایانه وارد سیاست می شود. این ساختارهای رفتاری تبعات خاص خویش را دارد چه برای مدیر آمدنیوز چه برای مجاهدین خلق!
17302
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب