تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد چیست؟
سنج نیوز: به گزارش سنج نیوز، درک تفاوت میان مدت قرارداد و مدت تعهد در تنظیم قراردادها، نقشی حیاتی در جلوگیری از سوءاستفاده های حقوقی دارد. این دو مفهوم حقوقی اگر به درستی تشخیص داده نشوند، می تواند منجر به اختلافات شود.
به گزارش سنج نیوز به نقل از مهر، عبارت «مدت قرارداد» در خیلی از قراردادها ذکر می شود. این عبارت در بسیاری موارد با اصطلاح حقوقی «مدت تعهد» یا اجل تعهد، اشتباه گرفته می شود که می تواند تبعات حقوقی داشته باشد و در مواردی موجبات سوء استفاده یکی از طرفین را فراهم آورد. به همین سبب ضروریست طرفین قرارداد، علاوه بر آگاهی از اصول حاکم بر قراردادها و شرایط تنظیم یک قرارداد خوب و استفاده از راهکارهای جلوگیری از نقض تعهدات در قراردادها، تفاوت مدت قرارداد و مدت تعهد در قرارداد را مورد توجه قرار دهند و با اطلاع از تفاوت این دو مبحث نسبت به تنظیم یک قرارداد اقدام نمایند. مدت قرارداد منظور از مدت قرارداد، تعیین سقف زمانی برای اتمام اعتبار و بقای قرارداد است. دوره زمانی مشخصی که بعد از اتمام و انقضای مدت آن، قرارداد از بین می رود و از درجه اعتبار ساقط و آن قرارداد منفسخ و منحل می شود. در بعضی قراردادها مانند: عقد اجاره، عقد مزارعه و … تعیین مدت قرارداد، شرط صحت قرارداد است. طبق ماده ۵۱۸ قانون مدنی، مُزارعه عقدی است که به باعث آن یکی از طرفین زمینی را برای مدت معیّنی به طرف دیگر می دهد که آنرا زراعت کرده و حاصل را تقسیم کنند. همینطور طبق ماده ۴۶۸ قانون مدنی در اجاره اشیا مدت اجاره باید معین شود والّا اجاره باطل است. اما در بعضی دیگر از قراردادها مانند عقد وکالت، عقد مضاربه، سرمایه گذاری و شراکت، تعیین مدت شرط صحت نیست اما بهتر است تاریخ اتمام مدت قرارداد ذکر شود. مثلا در عقد اجاره معمولا پس از پایان یکسال، قرارداد پایان می یابد و مستأجر باید ملک را تخلیه کند یا در عقد وکالت اگر مدت وکالت ۵ ماه باشد بمحض اتمام مدت، عقد وکالت تمام می شود. مدت تعهد مدت اجرای تعهد در قرارداد به معنای تعیین زمان و سررسید ایفای تعهد شخص متعهد در قرارداد است. بعنوان مثال، مدت زمانی مشخص شده در مبایعه نامه فروش ملک برای تحویل و تنظیم سند رسمی، تعیین مدت زمان تعهد فروشنده به تحویل کالا در که قرارداد تحت عباراتی مانند: فروشنده متعهد می شود ظرف دو ماه کالا را به خریدار تحویل دهد، ذکر می شود، و مواردی از این قبیل بعنوان مدت تعهد در قرارداد درنظر گرفته می شود. در این حالت خود قرارداد مدتی ندارد بلکه تعهدات مندرج در آن مدت دارد. در نتیجه با انقضای مدت تعهد و سررسید تعهد نه تنها تعهدات شخص متعهد منحل و بی اعتبار نمی شود بلکه طرف متعهد ملزم به ایفای تعهدات و پرداخت خسارت تأخیر در انجام تعهد هم می شود. آثار حقوقی تشخیص تفاوت مدت تعهد و زمان قرارداد
اهمیت شناخت تفاوت این دو موضوع، زمانی مشخص می شود که در بعضی قراردادها، تفاوت این دو عبارت مشخص نشده و به جای مدت تعهد، از عبارت مدت قرارداد استفاده می شود در حالیکه منظور همان مدت تعهد است. بعنوان مثال در قرارداد مشارکت در ساخت، مدت زمان سازنده برای تکمیل ساختمان، مدت تعهد سازنده است نه مدت قرارداد که در نتیجه اشتباه در تشخیص مدت قرارداد و مدت تعهد در قرارداد و عدم اطلاع و توجه به آن در زمان تنظیم قرارداد، امکان دارد، طرف متعهد از این مورد سوءاستفاده کند و با اتمام مدت قرارداد (که در واقع همان مدت تعهدات وی است) مدعی انحلال و انفساخ قرارداد به واسطه اتمام مدت قرارداد، پیش از اجرای تعهد شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب