سه اشتباه رئیسی در نطق سازمان ملل
به گزارش سنج نیوز، عصرایران نوشت: «از زمانی که رئیس جمهور وقت ایران محمد علی رجایی پای خودرا که آثار شکنجه‌ی رژیم تحت حمایت آمریکا در آن نمایان بود روی این تریبون گذاشت چهل سال می گذرد. او مدتی بعد از آن سخنرانی به دست گروهک تروریستی مورد حمایت آمریکا به شهادت رسید.»
در این جملات که آقای ابراهیم رییسی رئیس جمهوری اسلامی ایران در نطق اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل بر زبان آورده سه بی دقتی به لحاظ اشارات تاریخی به چشم می خورد و بدین جهت جا دارد به نویسنده یا نویسندگان متن و مشاوران خود تذکر دهند بیشتر مراقب جزئیات باشند.
۱. محمد علی رجایی در مهر ۱۳۵۹ و در آغازین روزهای تجاوز عراق به ایران در مقام نخست وزیر به نیویورک رفت و نه به عنوان رئیس جمهوری. او هیچ گاه به عنوان رئیس جمهوری به نیویورک نرفته است. در آن زمان ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری ایران بود که چون عهده دار فرماندهی کل قوا بود به این سفر نرفت.
۲. دوران ریاست جمهوری محمدعلی رجایی بسیار کوتاه و کمتر از ۴۰ روز و بصورت رسمی تنها ۲۸ روز است. او هشتم شهریور ۱۳۶۰ سه هفته پیش از اجلاس سالانه سازمان ملل به شهادت رسید.
۳. محمد علی رجایی نخست وزیر وقت ایران در ۲۶ مهر ۱۳۵۹ و چنانچه اشاره شد در زمان ریاست جمهورری ابوالحسن بنی صدر در شورای امنیت سازمان ملل سخنرانی کرد نه در مجمع عمومی و برای سران. در مجمع عمومی که تریبون و مجلس ایران را از روی آن ساخته اند پشت تریبون می ایستند و سخن می گویند ولی در شورای امنیت روی صندلی می نشینند و دو تریبون مختلف است. تا پیش از سال ۱۳۸۸ تصویر مرحوم رجایی که نشسته نطق می کند در صورتیکه بهزاد نبوی با اورکت سیاه پشت او ایستاده در کتاب های درسی بود اما پس از آن حذف کردند. بنا بر این تعبیر «این تریبون» دقیق نیست مگر آن که تریبون را توسعه دهیم و به مدلول سازمان ملل در کلیت آن بدانیم.
۴. رجایی نخست وزیر در شورای امنیت پای شکنجه دیده خودرا روی میز نگذاشت. بلکه در کنفرانس خبری این کار را انجام داد. (جالب است بدانید محمد علی رجایی به خاطر آن شکنجه شده بود که نام دوستان را لو دهد و نداد.
بیشتر بخوانید: نامه فرماندهان بلند مرتبه سپاه به رئیسی
منبع: سنج نیوز
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب