دو گمانه درباره آینده سیاسی حسن روحانی
به گزارش سنج نیوز سایت فردا نوشت: توییت های اخیر روحانی گمانه زنی ها درباره او و آینده سیاسی او را افزایش داده و برخی معتقدند که می خواهد راه هاشمی را برود. این که می تواند یا نه اما بحث دیگری است.
حسن روحانی این روزها توانسته خودش را به اخبار و تیترها برساند و بار دیگر مورد توجه و محور گمانه زنی ها قرار بگیرد. دلیلش نیز آن سکوتی است که پس از اتمام دوره ریاست جمهوری خود پیش کرد و در روزهایی اخیر با یکی، دو توییت نه چندان جنجالی رو به انتها برد. اظهار نظر رییس جمهور پیشین درباره اوضاع افغانستان یا اهمیت شورای عالی امنیت ملی بهانه ای شده که آینده و برنامه های سیاسی زیر ذره بین رسانه ها قرار بگیرد. سوال مطرح شده این است که روحانی با شکست سکوت خود چه هدفی را دنبال می کند و به چه نتیجه ای می رسد. طبیعتا اگر شخصیت محافظه کارانه او را در نظر نگیریم، نخستین گمانه این خواهد بود که او می خواهد از این پس منتقد وضعیت موجود باشد و صدای طیف معترض به دولت جدید و شاید هم مجموعه حاکمیت باشد. این گزاره اما از جهات مختلف با مشکل مواجه می باشد و منطقی به نظر نمی رسد. اول این که حسن روحانی چنین روحیه ای ندارد و دوم این که عملکرد هشت ساله او چنان نارضایتی در جامعه به وجود آورده که اساسا در چنین جایگاهی پذیرفته نخواهد شد. به همین دلیل باید سراغ گمانه دوم رفت و آن این است که روحانی می خواهد بگوید، هست و اگر لازم باشد از عملکرد و اقدامات دوران خود دفاع خواهدنمود. او می خواهد بگوید که خانه نشین و منزوی نشده و به حاشیه نرفته است. این گزاره هم اما ایراداتی دارد. از همه مهم تر این که عملکرد دولت او به واقع چنان بود که جای دفاعی باقی نگذاشته است. نکته دیگر هم این که دفاع از دولت یازدهم و دوازدهم شاید منظور روحانی باشد اما حتما هدف او نیست. در حقیقت او با این دفاع ها و از این مسیرها به دنبال رسیدن به هدف بزرگتری است. هدف بزرگتری مثل نمایش اعتبار خود و امکانی که برای اظهار وجود و سیاست ورزی دارد. یا مقدمه چینی برای آینده سیاسی که در ذهن خود ترسیم کرده است. در یک نگاه واقع بینانه تر و با در نظرگفتن روحیه ای که از وی سراغ داریم به نظر می آید که دو گزاره فوق جدی و محتمل تر باشد. یعنی او میخواهد بگود که مثل رییس دولت اصلاحات ممنوعیت و محدودیت ندارد و به هر شکلی که صلاح بداند، سیاست ورزی خواهدنمود. در پی آن هم احیانا می خواهد این را القا کند که صاحب آینده ای سیاسی است و می تواند در هر جایگاه و موقعیت دیگری به قدرت برگردد. تنها مساله ای که ما و آقای روحانی باید درنظر داشته باشیم این است که آینده سیاسی او این دفعه نه به رویکرد و عملکرد جریان اصلاحات که رییس جمهور شدن او را رقم زد، بلکه به عملکرد جریان اصولگرا که حالا قدرت را درست دارد، بستگی دارد. طبیعتا هرچه عملکرد این جبهه در دولت و مجلس و سایر بخش ها با ایراد و اشکال همراه باشد، روحانی و حامیان و همفکرانش هم بیشتر حرف برای گفتن یافته و فرصت های بیشتری خواهند یافت. درباره این که روحانی آینده سیاسی خود را چگونه ترسیم کرده هم گمانه های مختلفی مطرح گردیده است. مشخصا برخی سیاسیون گفته اند که او می خواهد همان راهی را برود که مرحوم هاشمی رفسنجانی رفت و چنان جایگاهی را تصاحب کند. منتها این امر خیلی هم شدنی به نظر نمی رسد برای اینکه او برای هاشمی شدن یک مانع مهم پیش رو دارد و آن هم این است که ظرفیت لازم را ندارد. اصلی ترین خاصیت که هاشمی رفسنجانی داشت و روحانی ندارد ظرفیت هم چسبی بین نیروهای سیاسی اصلاح طلب و اعتدال گرا است. روحانی تنها در دو مقطع انتخابات 92 و 96 موفق به این کار شد که آن هم تماما معطوف به تلاش و ظرفیت خودش نبود. یعنی در 92 این حمایت هاشمی و خاتمی و اصلاح طلبان بود که اصلاح طلبان و اعتدال گراها را پیوند داده و روحانی را رییس جمهور کرد و در انتخابات 96 نیز وضعیت حدودا همانطور بود. با این وجود باید منتظر ماند و دید که روحانی در رسیدن به هدف خود چقدر موفق می شود. هدفی که به نظر می آید از طرف تیم رسانه ای نزدیک به او از دوران ریاست جمهوری طراحی شده و پیگیری می شود. 2323
منبع: sanjnews.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب